Altijd prettig, een verjaardagsborrel in het zonnetje. Meer dan negentien graden haalt Nederland met gemak. Dus wij zitten lekker buiten, er staat al van alles in bloei. En de flessen staan op tafel.
Vogelkabaal wordt - voorzichtig, hier zijn we onder gelijkgestemden maar achter de oude muur luisteren meer vijandige types misschien mee - getypeerd als Wilderiaanse luidruchtigheid. En natuurlijk bespreken we de situatie in Oekraïne. Hadden die liberalen, Verhofstad hadden we toch hoog zitten al kunnen we niet hetzelfde zeggen van zijn hulpje Van Balen, op het plein in Kiev wel zulke vergaande uitspraken moeten doen? Zou Merkel nog wat weten te bereiken?
Ontregelend, als iemand dan vertelt dat Poetin elke zes weken even in Nederland komt shoppen, incognito en in vermomming, hier omdat hij zo graag zijn dochter opzoekt die het met een Hollander reuze naar haar zin heeft. Via YouTube kan je tegenwoordig alle gewenste mystificaties de wereld insturen, naar het schijnt..
Maar dan gaat het gesprek al weer vlotjes over op een andere gedeelde vreugde, de liefde voor muziek. De jarige vervangt de veertjes in de trompet die mijn chauffeur moest meebrengen. Die kan thuis nog even geheel gereviseerd oefenen, voordat de nieuwe bewoners hun intrek nemen. In eerste instantie op zolder, om van daaruit de rest van het huis te veroveren. Dat treft slecht: die zolder grenst aan de oefenruimte van de trompetterende spoorwegliefhebber. .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten