choc ook jarig

Jammer dat het verjaardagsbezoek uit Engeland alweer op huis aan is. Vandaag had het anders Caroline Lubbers kunnen horen, over de smaaksensaties van chocolade. Ze was te gast bij Mieke en Peter van de zaterdagochtendradio op één.

Het radioduo zat alleen in de studio, met voor zich een paar elementen uit de proeverij die Caroline dit weekeinde gaat houden. Er was sprake van een lijnverbinding, de zachte G verried dat de cacaokenster overkomst uit het zuiden niet nodig had gevonden. De radiomakers werden geacht zelf hun noten te kunnen kraken en te vergruizelen. Mmmm, bitter, vonden zij. Chocola konden zij er niet van maken. Allicht, pas de Europeanen waren op het idee gekomen suiker en melk toe te voegen om het consumeren van de chocolade te veraangenamen. 

Eusebiuskerk: dit is Arnhem. Vanuit Londen per trein bereikbaar

Om de bittere smaak weg te werken spraken de presentatoren met spoed de klaarliggende repen aan. Met de zoetste, een melkreep, tot slot: "Het toetje mag zoet zijn, net als het dessert  na een goede maaltijd," vergoeilijkte Lubbers de kindvriendelijke uitsmijter.

Een proeverij ja, compleet met bezweringsformules over nasmaak en afdronk. Maar anders dan bij wijn hoef je het gekauwde niet uit te spugen, volgens Caroline omdat dat veel moeilijker gaat. En omdat chocola zo lekker en verslavend is. Je wordt er ook niet zo dronken van natuurlijk, hoogstens gevulder. Zij vertelde dat het spul nu tweehonderd jaar ons leven opleukt. "Dan is chocola dus net zo oud als de Grondwet," kraaiden de programmamakers in de studio opgetogen, die zich duidelijk nog herinnerden dat ze net de viering daarvan hadden behandeld met de rechtsgeleerde Frits Bakker.  Groot feest, vandaag.

Slaafvrije chocolade ondertussen is inmiddels ook in Arnhem op veel plaatsen verkrijgbaar. Onze visite is door ons rondgeleid in de vierde verantwoorde voedingswinkel die hier binnen een vierkante kilometer beschikbaar is gekomen. We hebben de tonijn-zonder-tonijn geprobeerd, de vegetarische slager leeft zich uit. En we kochten er deugende chocolade. De laatste restanten donkere chili-chocolade uit Ecuador en een paar stukjes met rose peper en citrus uit Madagascar zijn hier achtergebleven. Smaaksensaties die vast niet blijven wachten tot het Brits bezoek weer eens langs komt.

"Je ken toch nieuwe kope," om Wim Kan maar eens te prarafraseren.