zwanentreurzang

Het loopje naar een portie overheerlijke asperges uit Limburg heeft me op de vooraond van Koningsdag langs een Arnhemse crimescene gevoerd die vorige week grote afschuw heeft losgemaakt. 

Bij de Jansbeek broedde al vele jaren een zwanenpaar. Nu is daar alleen nog een leeg nest en een treurende weduwnaar van over. De zwanenvrouw raakte haar hoofd kwijt. Afgesneden en als trofee meegenomen door twee enge gasten, die hun drinkebroers op de Korenmarkt wilden laten zien wat ze hadden gedurfd. 

De ramp is verpletterend. Hoe stompzinnig kan je zijn om zoiets te doen, alleen omdat je je padvindersmes toevallig bij je hebt?  Geen hersens, geen hart. De vader is zijn vrouw en kinderen kwijt. De eieren zijn meegenomen door de dierenbescherming, maar of die er nog wat mee kan aanvangen mogen we betwijfelen.

Het verdriet over deze schokkende misdaad is geuit met lelietjes van dalen, geweven door het ijzerwerk van de brug. Een pamflet erbij met het lieveheersbeestje tegen zinloos geweld erop, en een uitleg. Als ik er op de terugweg weer

langs loop, is vader zwaan uit het water gekomen. Hij gaat overnachten in de berm, met uitzicht op het verlaten nest. Konden we hem maar troosten. 

Nooit meer zal hij met zijn vrouw en  een verse serie kinderen de razend drukke weg oversteken, op weg naar de weide van park Sonsbeek en weer terug. Nimmer wat gebeurd, dankzij al die automobilisten met haast, die zich desondanks altijd toch even gedwee tot stilstand lieten brengen om het zwanengezin rustig te laten oversteken - niet meer nodig, vanaf nu.