De stoep is een handig ding. Je kunt er boodschappen op achterlaten, zoals deze. Toen we in de avond terugliepen langs dezelfde straat, ontdekten we de sporen van een speurtocht. Pijlen om de weg niet kwijt te raken, afgewisseld met ingewikkelde opdrachten. Langs twee kanten om een boom. Een grote spiraal. Helemaal aflopen natuurlijk, en dan niet zo draaierig worden dat je daarna niet mer weet of je nog de goede kant uit loopt. Bijna aan het eind van de straat een keerlus. Tijd om terug te gaan, een heel blokje om na deze al zo lange straat werd duidelijk te ver.
De dag erna: het gezellige gezicht van twee meisjes op een rood dekentje, op de stoep van weer een andere straat. Ze waren aan het krijten en druk bezig. "Hallo," onderbraken ze onverhoeds hun bezigheden om ons ook al zo gezellig en beleefd gedag te zeggen. Waar kom je dat nog tegen? Wij groetten ze terug. Zagen een prullenbak met veel papier erin. Pas toen de helft van ons duo het al niet meer kon verstaan, riep er eentje nóg wat. Zou dat echt nog voor ons bedoeld zijn geweest? "Tien cent. Twee keer grabbelen!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten