zondag 10 november 2013

uil geknapt

"Hallo, meneer De Uil!" Het kereltje in het wandelwagentje dat zo wordt aangesproken schrikt wakker en zet het ogenblikkelijk op een blèren.

Zo wenst hij niet te worden beledigd, zelfs niet door zijn moeder. Schuldbewust bevrijdt ze hem van alle bescherming tegen de regen, die hem het zicht op de wereld had ontnomen, waardoor hij in slaap was gevallen. Hij wil er uit nu, en wel meteen. Nog mee protest, maar zijn moeder geeft niet toe. Hij zal met wagentje en al de bus in moeten. Ze stelt zich op bij de rolstoeltegel, die sinds kort aangeeft waar de meest geschikte deuropening zich zal aanbieden.


                                 opstellen bij de rolstoeltegel versnelt het instappen

Ach, wat is dat lang geleden, dat meneer De Uil de kijkbuiskinderen voor het eerst tracteerde op verhalen uit de Fabeltjeskrant. Dat begon al voordat PvdA-coryfee Joop den Uyl premier werd, daarna werden de naamgrappen en andere gelijkenissen natuurlijk breed uitgemeten. Historisch geworden gejen van de toen nog jonge heer Wiegel over Den Uyl als Sinterklaas is tot op vandaag in het geheugen blijven hangen en leidde nog onlangs tot kopieergedrag bij oudere jongere Wilders, die zowaar in een poging actueel te zijn de socialisten verweet voor kameleon-Pieten te spelen. Zijn sneren worden bepaald zwakker, moeten we vaststellen. Maar ja, de fractie is alweer een kracht kwijtgeraakt. 

De Fabeltjeskrant ondertussen evolueerde in de zeventiger jaren en ging mee met de tijdgeest. Zelfs voor dieren uit derde wereldlanden werd plek ingeruimd. In een later stadium sloop de commercie binnen, toen RTL4 het programma overnam. Het ging er dus mee zoals met het echte leven zelf. Bergafwaarts, bedoel ik. Zo bezien valt dat kereltje in de bus dus best te begrijpen. Hij had liever zijn uiltje nog wat verder geknapt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten