 |
| 's middags demonstreren nog Syriërs op het Plein |
Voor we verder mogen moeten we op de lijst staan en krijgen we een bezoekerssticker of, ook mooi, een pasje dat vooral als je een jasje met borstzak draagt handig kan worden vastgeklemd. Na deze vrouwonvriendelijke intake worden we eerst een half uurtje geparkeerd in een wachtruimte die wonderlijk genoeg ook al vol zit met VVD-ers. Zij gaan zo te horen straks werken aan zoiets als een nieuw beginselprogramma en ook zij maken grappen over de Joint Strike Fighter.
Daarom vraag ik voor de zekerheid maar even aan de bewaakster die een van de doorgangspoortjes gaat openzetten voor het doorlaten van de gasten of zij weet welke groep ik moet volgen. Met grote stelligheid ziet zij de VVD-ers voor socialisten aan. Zo komt het dat ik in de verkeerde zaal beland, van waaruit ook meteen geen ontsnappen meer mogelijk lijkt. De deur waardoorheen we binnenkwamen zit stevig op slot, de andere deur geeft toegang tot een halletje met cilindrische sluis ("beam me up, Scotty") die ook dicht zit, en een lege vergaderzaal die je wel in kunt, maar nergens meer uit.
Ik hoef gelukkig geen nacht in het Kamergebouw door te brengen, doordat een bode nog twee liberale laatkomers moet gaan afleveren. De sluis krijgt hij open door instructies per walky-talky te geven aan bewakingspersoneel dat in de controlekamer is blijven zitten. Nieuwe instructies maken dat hij me 'eenmalig' naar de Aletta Jacobszaal mag brengen. Maar daar wil net iemand uit, dus de sluis moet daarna eerst weer gereset worden voor ik zelf dan eindelijk naar binnen kan. Het voorstellingsrondje is al bijna klaar. "De VVD dacht al me te kunnen binnenhalen, maar dat was net iets te vroeg," verontschuldig ik me. Er kan nog gelachen worden
En daar zaten we dan, met drie goedwillende Kamerleden die, daar konden ze niet omheen, puur door leeftijd minder lang lid van de PvdA waren dan wij. Twee uur hadden we ter beschikking opdat iedereen nog thuis kon komen, want de verontruste buitenste lui waren duidelijk oververtegenwoordigd en zij moesten echt wel al om negen uur terug naar de trein..Aan heel wat frustraties kon in die korte spanne tijds toch nog wel lucht worden gegeven. De samenwerking met de VVD alleen al bijvoorbeeld, het echec van de nivelleringspoging, het afwentelen van de bankencrisis op de middengroepen, de arrogante lichaamstaal van Samsom, het zwijgen "door alle partijen trouwens" over de steeds maar oplopende werkloosheid, het gemis aan sociaal-democratisch charisma.
En dan toch een schreeuwend duur wapen kopen omdat Mat Herben dat zo graag wil - en Fortuin juist niet - waardoor geld vanuit Europa naar Amerikanen gaat, en waar waren onze vrienden toen we ze in Srebrenica nodig hadden? We snapten heus wel dat het ons nieuwe verkiezingen bespaart, maar over welke resultaten kan de PvdA zelf trots zijn? Afbraak van kinderopvang, van de kunsten, afbraak van zorg. Wat heb je nog voor verhaal, als je kleinzoon van twaalf tegen zijn broertje zegt dat "oma, want die is socialist" wel kan uitleggen waarom het klasgenootje dat een boterhammetje mee eet een moeder heeft die is aangewezen op de voedselbank? En wat doe je, als je moeder met alleen AOW geen kleren meer durft te kopen omdat het haar trots en eergevoel te na is geld aan te nemen van haar kinderen?
 |
| voor de haves is er altijd nog de Bijenkorf |
Klokke acht verschenen de bewakers van de nog wel bestaande Kamer weer ten tonele. Zij kwamen de overgebleven broodjes ophalen, geheel overeenkomstig de nieuwste instructies. Het fruit mocht blijven. Het verzwaarde beveiligingsregime functioneert nu een weekje. Maar heeft iemand zich al zorgen gemaakt over de vraag wat er met onze Kamerleden (en vooruit, laten we eens lief zijn, ook die van andere partijen) gebeurt als er onverhoopt brand uitbreekt? En waarom heeft er eigenlijk niemand in mijn bomvolle rugzakje gekeken?
,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten