Daar zijn ze dan, de pinguïns. Volgens "De wereld draait door" van gisteravond zijn wij Nederlanders er dol op. Sinds de films "The March of the Penguins" en "Happy Feet" op de markt zijn smullen we van hun koddige maar inspannende tocht door de ijswoestijn en door het leven. En nu blijven we zoals ik hoor bij het zappen allemaal hangen bij een documentaire serie met fascinerende opnamen.
Zijn de aandoenlijke mini-obers die continu op hun hurken schijnen te lopen snugger of onbeholpen? Gemakkelijk maken ze het zichzelf in elk geval niet. Vet opbouwen in zee om daarna heel ver weg een ei te kunnen leggen en dat in de bittere kou te gaan zitten uitbroeden, wie bedenkt dat nou. De broedzorg moet gedeeld worden, zonder degelijke en levende partner kom je er niet. En dat allemaal, terwijl je ondertussen belaagd en bejaagd wordt door hongerige vogels, robben, orka's en walvissen. De virussen en parasieten nog daargelaten.
Er zijn er bij, die niet in Antarctica leven maar terug te vinden zijn op de Galapagoseilanden, leer ik. Dat lijkt me toch een stuk behaaglijker. Hun soortgenoten op de foto vrolijken de winter in Burgers Zoo op, en zijn bij donker feestelijk lichtgevend. Een palmboom op de achtergrond. Ze hoeven niet te wandelen. Ook fijn voor ze. Wij bezoeker waggelen langs, kunnen zij ook eens lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten