donderdag 30 januari 2014

het bos in

Toeslagen voor Bulgaren die er geen recht op hebben, geen toeslagen voor terechte aanvragers omdat de Belastingdienst geen rekeningnummer heeft. Een informatietelefoon die bijna niet bereikbaar is. Een reclamebord voor een verkiezingscampagne, gesponsord door Van Rey, De staatssecretaris wist aldoor van niets. "Precies zei de vrouw, en reed weg op de fiets."

Verwijtbare onschuld en een bibberige verdediging hebben VVD-er Weekers tegen middernacht de kop gekost, naar het schijnt omdat de partijleiding hem in het licht van de naderende raadsverkiezingen niet langer wilde sauveren. "Zuur," vond zijn minister Dijsselbloem: want hij was net zo lekker bezig met het bestrijden van fraude. De minister zal nu zelf het werk moeten overnemen, en hij had het al zo druk met Nederland en Europa.

"Ik wil in het bovenste bed"

Daar ga ik het hier vandaag maar eens niet over hebben. Veel aardiger vind ik het bericht over de Arnhemse poes die anderhalve kilometer verderop moest gaan wonen, maar dat hardnekkig vertikt. Hij is teruggekeerd naar zijn oude huis en ligt nu daar naast de garage onder de heg te wachten tot alles weer normaal wordt. In leven wordt hij gehouden door een barmhartige buurvrouw, die worst en kaas serveert omdat het inmiddels toch wel koud is, zo buiten. Zijn eigenlijke bazin vindt het allemaal heel vervelend, en ziet aflevering bij het asiel als enige oplossing. Natuurlijk diep beledigd, omdat de poes niet om haar blijkt te geven, maar om haar oude huis.

Onze poezen daarentegen hielden meer van onze vakantiewoning in het bos vol muizen en vogeltjes, dan van het betonhuis in onze eigenlijke woonplaats. Zodra ze in de gaten kregen dat we aan het inpakken waren teneinde daarheen terug te keren, glipten ze de deur uit en klommen in de hoogste boom of liepen eens een extra ommetje rond. Beiden hebben daar in het fijne bos uiteindelijk ook hun laatste rustplaats gekregen, dat leek ons waar ze recht op hadden.

En dan krijgen we in de avond van deze dag een lokaal opsporingsbericht. Roger - vernoemd naar Federer - is namelijk al twee nachten van huis, terwijl hij zo van lekker eten houdt. Het is de grote zwarte poes met witte bef die een jonge hond als huisgenoot heeft die Rafael is genoemd, om ook Nadal te eren, die andere tennisheld. Aan een foto van Roger om in de buurt op te hangen wordt gewerkt. We wisselen uit dat de man van de buurvrouw hem of in elk geval een zwarte kat  vanmiddag nog in zijn tuin heeft gezien. Mijn man denkt dat de poes op veilige afstand van het klushuis naast ons is gaan zitten. Daar wordt nu vlijtig aan gewerkt en eerst nog heel veel weggebroken. Poezen houden niet zo van verandering, toch? Dan liever het bos in.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten