Ik ken het bedrijf uit de tijd dat ik op de stadsredactie van het Haarlems Dagblad werkzaam was, en het bedrijf nog in het stadscentrum gevestigd was. Net als de krant, trouwens. Later leerde ik de mores van de Haarlemse Kamer van Koophandel kennen, die alternerend een Enschede of een Droste koos tot haar voorzitter. De stad was trots op haar grote industrieën, maar zag zowel de chocolademakers als de drukkers in de loop der jaren wegtrekken en eind vorig jaar sloot de Kamer, opgeslokt door de Amsterdamse, haar eigen vestiging in Haarlem. Ondernemers redden zich on line of kunnen nog terecht in Zaanstad of Amsterdam, als ze per se menselijk contact willen.
Van de beheerder van het Handelsregister, een van de kerntaken van de Kamers van Koophandel, heb ik geleerd dat de dossiers vroeger, toen ze nog echt van karton en papier waren en handmatig bijgewerkt moesten worden, de vervelende eigenschap hadden zoek te raken. "Mijn strategie waar ik me altijd aan houdt: maximaal tien minuten zoeken. Daarna kan je het opgeven, want dan ligt het dus niet op een logische plek. Wacht dan maar tot iemand het toevallig tegenkomt.". Ik vind het een bruikbaar advies, ook als het gaat om andere zoekgeraakte objecten.
De familie Enschedé heeft, volgens de berichten van vandaag, met de vakantiecenten en het vinden van een koper, het 300 jaar oude bedrijf voorlopig weer even veilig kunnen stellen. Zij gaat zich nu grotendeels laten uitkopen, en houdt nog maar vijf procent van de aandelen in eigen hand. Het Haarlems Dagblad, ook telg uit de grafische familie die de Spaarnestad bevolkte - en collega van uitgeverij de Spaarnestad, die in tijdschriften deed en een fenomenaal fotoarchief naliet - wordt tegenwoordig in Alkmaar gedrukt. Betaald voetbal bleek bij al die afvloeiende bedrijvigheid in Haarlem een paar jaar geleden niet meer te redden en is ter ziele gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten