oorlogstrauma

Tachtig gewonden, acht blinden, twintig mensen die het nieuwe jaar beginnen met nog maar één oog. Eén man is doodgegaan aan het willen afsteken van zwaar vuurwerk.

Als we in de Nieuwjaarsnacht weer teruglopen naar ons huis kiezen we daarom de meest vuurwerkluwe route. De donderslagen klinken van veraf uit de hele stad. Het weerlicht alom. Zó moet het Arnhem vergaan zijn toen het in puin werd geschoten. Aan de herbeleving doen zeventig jaar later gelukkig nog maar weinigen mee.

Maar er was toch ook veel mooi siervuurwerk? Knor toch niet zo over alles, Knorrie van de Tiktijd. Geef het maar toe, je kleindochter heeft er van genoten. Ze had geprobeerd wakker te blijven, dat was niet helemaal gelukt. Maar om twaalf uur kwam ze toch gewillig terug uit dromenland. Dekentje om, op een stoel voor het keukenraam, had ze een prachtig uitzicht over de stad en met name op de Burgemeesterswijk die zichtbaar het duurste vuurwerk kon afsteken. 

Op de vijfjarige maakten ook de rode zweeflichten indruk, die heel hoog gingen en lang zichtbaar bleven zonder uit elkaar te spatten. Lichten om iemand te gedenken, legde haar moeder aan haar oma uit, die van zulke dingen niet zoveel weet. Lichtjes voor verdriet, pikte de kleindochter op. Toen het geroffel leek af te nemen en een gaap terugkerend slaapvermogen verried, bracht de moeder haar kind terug naar haar kamertje. "Dan kunnen we daar nog even kijken of er aan die kant nog iets te zien is."

Dat klopte. Toen ze saampjes naar buiten gingen kijken nadat ze het gordijn opzij hadden geschoven botste precies op hun ooghoogte  een vuurpijl tegen het raam aan en explodeerde.

Gelukkig hield het glas stand, .Vier ogen bleven daardoor gespaard. Maar het was een verschrikkelijke schrik. Het nieuwe jaar begon, heel begrijpelijk, met bittere kindertranen. De moeder koos voor troost en niet laten vluchten naar een ander bed. Posttraumatische stress moet immers niet aangemoedigd worden. De slaap won en bood vergetelheid.

Oma ondertussen is het reuze eens met Stopdevuurwerkterreur. Wie aan facebook doet moet dat maar even liken.