stappen in de stad

Zondag, sneeuw dreigt en dus gaan we maar eens de stad in. Vroeger kon dat eens per maand en deden we dat ook al nooit. Maar nu is de zondagsrust zelfs hier ter stede eraan gegaan en kunnen we elke dag van de week consumeren. We gaan op onderzoek.

Maar de winkeliers blijken verstandiger. Sommige hebben zelfs al hun activiteiten gestaakt. Ja, ja, de Bijenkorf staat nu akelig leeg, dat wist u al. Maar ook Siebel heeft de moed opgegeven, "Wegens omstandigheden", meldt een pamflet op de deur. Dat mag je wel zeker zo noemen, bij een faillissement.

De exclusieve serviezenwinkel vindt de zondagomzet niet de moeite waard, en taxeert de shoppers net als wij als liefhebbers van hoogstens nog wat extra kleren. De Albert Heijn ToGo laat het werk over aan supermarkt Plus, in de kelders tegenover Vroom en Dreesmann. Ook de Kijkshop houdt de deuren gsloten, de totale leegverkoop wegens verbouwingsplannen lijkt al voldoende geslaagd.

Er is nog zo'n ondernemer die ruim baan heeft gemaakt voor vernieuwing. De winkel is goed leeg, laten we er het beste van hopen.

 

Maar zijn collega van de Footlocker, die schoenen verkoopt waarmee je een lekker endje kan gaan rennen langs 's heren wegen als je geen zin hebt om op zondag te winkelen, heeft het slimmer aangepakt. Hij verandert niet van inrichting, maar van klandizie. Het segment waarop hij zich nu klaarblijkelijk richt is daadwerkelijk voetloos, zo te zien.

 

 

Wij lopen door, maar vangen ook bot bij de boekhandel. De drie mensen die daar nog werken prefereren een vrije dag. Concurrent Polare is wel open, maar heeft de prijzen voor de uitverkoopboeken nog maar eens gehalveerd. Mijn man koopt een 'gewoon' boek, het tweede van Franka Treur. De critici vonden haar eerste interessanter. Dat zullen we zelf wel eens beoordelen. Wij houden onze economie in ere met de slogan "Koopt Zeeuwse Waar, Dan Helpen Wij Elkaar". Uit de ramsjbak neem ik voor de zelfde prijs drie boeken mee, waaronder een over de Tasmaanse huisvrouw die model stond voor de Australische Dame Edna Average. De Abel Tasmankade, ik heb er kortstondig gewoond.

's Avonds bewijst Skype zijn meerwaarde. Dochter heeft moeten overwerken in Frankfurt op de beurs. Zichtbaar een beetje moe van geworden. Al dat Frans en Duits, al die zieke collega's. Eindelijk komen ze toe aan eten. Nog één dag, dan zit het erop en kan ze terug naar haar gezinnetje En dan komt het Midden- en Kleinbedrijf met het ideetje om werken in het weekend als normaal te willen gaan beschouwen, zodat het de extraatjes in salaris en vrije tijd kunnen laten vervallen. Nog even, en dan kopen we niks meer. Zelfs niet op zondag.