Dat kerstmengsel van grof zeezout, rode peperbolletjes, chilipoeder en steranijs kreeg zijn benaming van ons dankzij de door ons gezin overgenomen variant op "Stille Nacht" , ooit gezongen op de radio door het kind dat al die moeilijke regels had weten terug te brengen tot iets wat het beter had weten te begrijpen. De regel "die miljoenen eens zaligen zoud' " was daardoor vertaald in "die miljoenen in 't zalige zout". Zo hebben we het daarna altijd onthouden.
Die arme Nigella met al haar miljoenen zal dit jaar vast een nare Kerst hebben, na haar scheiding van Saatchi en de verloren rechtszaak tegen twee medewerkers, zusjes die met de creditcard van hun werkgeefster een dikke zes ton hadden kunnen uitgeven aan leuke kleren, schoenen en andere luxe.. De Saatchi's vonden het diefstal, de beide dames vonden het welverdiend doofpotgeld. Had hun werkgeefster - eerder genoemde Nigella - zich immers niet bezondigd aan drugs, wat ze voor haar grote publiek liever geheim hield? In mijn oren klinkt zoiets als afpersing, maar de rechter oordeelde anders en sprak de zusjes vrij.
De tol van de roem, al die negatieve publiciteit rond de geadoreerde keukenkoningin, maar wij hebben ons niet uit het veld laten slaan en het kerstreceptenboek van de ministersdochter er nog maar eens op nageslagen. Wat we maakten smaakte nog prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten