In alle vroegte waren Wilders en dierenvriend Graus naar Pieterburen gereisd voor een fotoshoot met de zeehondjes van Lenie 't Hart. Asielzoekertjes die in de jongste storm van hun zandbank waren gespoeld en hun ouderlijk toezicht kwijt waren. Hartelijk welkom waren ze in de crèche, en de twee Kamerleden ook.
 |
| menselijke asielzwemmers niet welkom |
Sterverslaggever Rutger wist het zeker, Graus moest wel iets heel ergs weten over Wilders om hem zo gek te hebben kunnen krijgen zo belachelijk vroeg zijn bed uit te komen voor zoiets mallotigs als zielige zeehondjes in haringwalm.
We zagen hoe de beide heren zich in witte oliejassen hesen om zich tussen de beesten te kunnen begeven en ze te knuffelen voor de leukste plaatjes. Een beetje eng vond Geert het wel, dat konden we goed zien. Hij probeerde manmoedig toch nog een glimlach op zijn gelaat te forceren. Volgens de geruchten houdt hij ook eigenlijk alleen van zichzelf, en hoogstens een heel klein beetje van Graus, zolang die goed ligt als stemmentrekker.
Aan Lenie vroeg Rutger nog waarom ze met die twee enge mannen geassocieerd wilde worden. Alles, werkelijk alles voor de zeehondjes, erkende de 70-jarige oud-directeur van de crèche, nog altijd als vrijwilligster en ambassadrice niet uit beeld te krijgen. Laten we hopen dat de jonge hondjes wel in Nederland mogen blijven van de PVV-ers. Voor de Syriërs durft Nederland, bang voor hun invloed op het kiezersvolk, geen opvang te bieden. Twee miljoen vluchtelingen, honderdduizend doden. Voor 250 overlevenden is plek bij ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten