De beoogde twaalf uur .'s middags plaatselijke tijd voor het begraven is ook in de Britse snellere tijdrekening desondanks niet gehaald, want de speeches liepen net als eerder deze week in Soweto weer een beetje uit. Terwijl de doventolk deze keer toch ontbrak (ook door anderen ondertussen ontmaskerd als beunhaas). Daardoor waren de schaduwen toch alweer wat langer dan waar de overledene eigenlijk recht op had.
Wie de plechtigheid in Arnhem had willen volgen was uitgenodigd naar de ontvangsthal van het stadhuis te komen, want hier ligt de Mandela-brug over de Rijn en dan doe je iets extra''s om hem te herdenken. Maar dan had ik mijn bedje op zondagmorgen wat al te vroeg in de steek moeten laten, want daar begon de plechtigheid al om half negen en het is nog wel een half uurtje lopen er naar toe. Het miezerde ook, nog een reden om mijn blogplichten maar eens te verzaken.
Wijlen de chief werd met militaire eer (waar een koloniaal verleden al niet goed voor is) naar zijn laatste rustplaats gedragen, in grazige weiden vol dubbeldoel koeien. Die term ken ik
 |
| dubbeldoel koeien: melken en opeten |
sinds vrijdag, door het koe-college dat die andere top-chef, de kok Robert Kranenborg, voor
de Wereld Draait Door heeft gegeven. We leerden welke smakelijke hapjes je allemaal van een koe kan maken als je hem maar niet te lang uitmelkt. Het vlees van een koe die een paar keer heeft kunne kalven is mooi dooraderd en smaakt beter. Maar dan moet je haar geen tien jaar laten worden. Koe Grietje, ook nog een Lakenvelder nota bene, werd uit de wei gehaald en voor ons op nog malse leeftijd geslacht om het college extra boeiend te maken. "Iedereen die vlees eet moet kijken," vond Kranenborg. "Uit respect voor de koe."
De dood van Mandela gaat ook een paar koeien het leven kosten. Zij worden een traktatie voor de oudsten van zijn stam. Met een broodje kaas of plakje cake laten die zich niet afschepen. .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten