water zonder wijn

Juncker, zo heette de fiets van mijn moeder. Geen versnellingen, laat staan een accu voor de trapondersteuing, gewoon een degelijke fiets waarmee je de wekelijkse boodschappen in huis kon halen. Met eigen spierkracht, de tassen aan weerskanten van het stuur. Daaraan kon je nog ongestraft een kinderzitje bevestigen. Tegenwoordig, met die verstelbare krengen, is daar geen denken meer aan. 

Het is vandaag Duurzame Dinsdag, zo'n dag die zo'n degelijke fiets probleemloos zou hebben gehaald. Daar steekt de houdbaarheid van ministers bleekjes bij af.

Want vandaag is Juncker geen fiets maar een mens, opperhoofd van de Europese Commissie. Hij gaat Timmermans van ons wegkapen, die het net zo lekker deed als minister van Buitenlandse Zaken. Op nu.nl stond een ANP-foto van hun sollicitatiegesprek. Hartelijke sfeer, bij Spa-Rood en Spa-Blauw.

Waar ze het over gehad hebben schijnt Rutte wel te weten, maar heeft hij de Kamer op haar eerste werkdag na het zomerreces niet willen vertellen. De buitenlandse politieke commentatoren rond Europa verbazen zich erover dat Timmermans is gezwicht voor een rare portefeuille die naar zij vinden niet past bij zijn statuur. Maar laten we blij zijn voor Europa, met dit talenwonder. Komt altijd van pas, zolang Juncker vooral Duits wil spreken en de voorzitter van het Europese parlement nog op cursus moet om zijn Engels bij te spijkeren en verder alleen Pools  tot zijn beschikking heeft. Deze Tusk is heus niet aangewezen om Poetin een hak te zetten, moeten we ook nog geloven. En voor het overige moeten we maar rustig gaan slapen van Rutte, we horen de details wel als alle sollicitatiegesprekken (26 lidstaten!) allemaal achter de rug zijn.

Het eerste wat daarna desondanks uitlekt, is dat Timmermans helemaal geen portefeuille krijgt, maar een soort oliemannetje gaat worden om het moeilijke werk te doen terwijl Juncker aan de bar kan gaan hangen.