De Bokito van de Ierse protestanten, dominee Ian Paisley, is heengegaan als geharnaste nee-zegger van beroep, die aan het eind van zijn leven toch nog "ja" zei in de vredesbesprekingen met zijn aartsvijanden, de katholieken. Over een weekje moeten de Schotten kiezen tussen "ja" en "nee", en beslissen over hun onafhankelijkheid. Paisley zal het "ja" dat gevreesd wordt net niet meer meemaken. Maar ik heb me laten vertellen dat de achtergebleven Noord-Ieren meer gebaat zijn bij een Schots "nee", want in het andere geval dreigen zij in een ongewenst isolement te raken met alleen maar buitenland om hen heen. Grote broer Engeland op afstand, geen prettig idee
Het lijkt allemaal heel erg op dat vermaledijde referendum over de Europese grondwet, vind ik. Ook nu verschuift de voorkeur van het publiek meer en meer naar een opstandig afwijzen van wat de regering het beste vindt. Hoe zenuwachtiger de autoriteiten worden, en hoe nadrukkelijker ze de voordelen van de unie benadrukken, en hoe meer ze beloven dat meer zelfbestuur voor de Schotten ook na een keuze voor nee mogelijk zal worden, hoe onwaarschijnlijker het wordt dat alles bij het oude zal blijven en er een "ja" uit de stembus rolt. "Rule Britannia" klonk vanavond weer fier in de Royal Albert Hall, in de 120-ste Last Night of the Proms. De Britse vlag was demonstratief opvallend aanwezig, in vlagvorm, hoed en vest. Maar kalmpjes, prominent midden in het zaalgedeelte met de staanplaatsen, ook de Schotse vlag. Ik zeg u, het is een teken. Volgend jaar. Auld Lang Syne zonder Schotse accenten.
Tot overmaat van ramp mekdt Teletekst dat Nessie, het beroemde monster uit het Loch Ness, al de wijk schijnt te hebben genomen en is opgedoken in het (veel lieflijkere) Lake Windermere. Als dat waar is, ook al een veelzeggende verhuizing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten