stokstijf

Een prachtige zondag, en Arnhem vermaakt zich met het onschuldig tijdverdrijf van de "Living Statues". Volle straten, open winkels, en je vergapen aan nagenoeg roerloze standbeelden. In voorgaande jaren telden ze het aantal passanten nog, en met gemak kwamen ze toen tot tweehonderdduizend. Puur familievermaak. Geen steekpartijen, geen dodelijke afloop zoals wanneer je in Haaksbergen naar een show met monstercars gaat kijken. 

Nooit zal iemand vragen of er wel vergunning gegeven had moeten worden en of mensen er wel goed aan doen te komen kijken naar ongeveer tweehonderd zonderlingen die proberen brons, zandsteen of kunststof uit te beelden. Zeker, er wordt gehuiverd over het uithoudingsvermogen dat hier vereist is. Uren volhouden op je sokkel is geen sine cure.  Ook is er gevaar. Af en toe groepen zich zoveel toeschouwers samen om te kunnen gruwelen of fotograferen, dat ook de dag voor zakkenrollers extra glans heeft. Maar genieten speelt toch de hoofdrol. 

Zelf maak ik kennis met een nieuwe boekhandel. Ik krijg er gratis koffie en herken de balie uit voorheen Polare, en een hoekje De Slegte. Ook zie ik dat hier gemikt wordt op extra omzet uit de verkoop van meubels. Lucifers, afgebrande, herken ik, die een tafeltje van lucifersdoosjes schragen. In de laatjes nog verse voorraad. Ik kijk maar niet op het prijskaartje. Van de boekhandelaar van het jaar 2014, Jansen uit Velp, die de winkel straks officieel gat openen,

henne ze het idee overgenomen ook wat cd's in verkoop te nemen. Begemann-liefhebbers huilen.
 

W