zon in de Zoo

Jonge tijgers en jonge giraffen lokten ons deze zondagmiddag naar de honderdjarige Zoo. Vooral omdat de collega's in Denemarken de wereld een weekje geleden hadden geschokt door een overcomplete giraffepeuter van anderhalf te euthanaseren en op te voeren aan de leeuwen. Dat doen wij in Arnhem wel anders.

De tijgers lagen dan ook vol jachtinstinct in een weldadig zonnetje te loeren op een koebeest in hun buurt. Ze bleken alweer flink uit de kluiten gewassen. De giraffen stonden in de savanne ver uit zicht, zij wilden discretie bij het zogen. Na ons rondje door de tuin kregen we koffie in de tropenwarmte van de Bush en daar konden we de mens bestuderen. Zonder gêne ging aan het belendende tafeltje het gesprek  over wel of geen abortus. De spreekster zou, vertelde ze aan oma, een volgend kind waarschijnlijk gewoon laten komen, en meldde dat haar ene zus er zelfs wel drie zou willen, maar dat de ander na het ene kind dat er nu was de limiet wel bereikt vond. Een inspirerende omgeving, zo'n dierentuin.

En ja, dan toch nog dierenleed als we
de Bush uitlopen. Een klein lichtgroen
gekkootje ligt gesneuveld op zijn rug
bij de uitgang. Hebben zijn zuignapjes
het niet gered, tegen het van condens kletsnatte glazen dak? We denken niet
aan boze opzet. Het jongetje dat het
diertje niet mag aanraken van zijn vader, doet het lekker toch. Helpen doet het niet.