leve de vooruitgang

De school van onze kleinkinderen heeft de cameraploeg van het Jeugdjournaal over de vloer gehad toen de Olympische Spelen begonnen. Ondanks ons zelfopgelegde kijkverbod mochten we dat natuurlijk wel zien. Maar vandaag waren we weer gewoon onder ons, gelukkig. Dat wil zeggen: de onderbouw ging met ouders en grootouders het project "robots" afsluiten met een viering in de aula.

Terwijl de prinsesjes al lekker met oma in Lech aan het skiën zijn - en als ze aan de skilift blijven haken toch ook gewoon om hun moeder roepen om het op te lossen - moeten de arme kindertjes hier nog gewoon naar school, namelijk. Om voorbereid te worden op een wereld vol automatisering. Er is weer weken gepraat, gezongen en gewerkt, nu was de afronding. Die begon om ons in de stemming te brengen, met een filmpje van Hyundai (ik heb het even getest, dit woord staat al in de thesaurus van de spellingchecker dus zo moet het geschreven worden) over een kwieke robot die voor- en achteruit kon lopen, en kon huppelen en een glaasje limonade inschenken. "Dàt zou handig zijn voor de juffen," vonden de kinderen.

Daarna lieten de diverse groepen hun eigen kunsten zien.. Robotdansjes dansten ze, robotliedjes zongen ze, robottekeningen lieten ze zien. Er was een levensgrote Ricky de Robot geknutseld, en er trad een levende Rob de Robot op. Klapstuk van de voorstelling was na al dat moois de robot Jaap. Dat bleek een dinosaurus met binnenwerk te zijn, een een half metertje lange zelflerende robot die zich het liefst liet aaien maar die ook heus wel kon bijten, al was het voorzichjes (kijk, dit leuke woord mag dan weer niet van de spellingchecker, maar ik doe het lekker toch.). Het griezelig echte beest was gekaapt uit de klas van juf Lucienne, waarvoor nog een uitgebreide routekaart nodig was geweest. De juf was blij dat ze hem al weer even mocht knuffelen  - ja echt hoor, hij gaf haar heel lief kopjes - en nog blijer dat ze hem na afloop van de viering weer terug zou krijgen.

Wij snelden na het slot naar de Rabobank om ons internetbankieren op te zeggen. "U bent niet de enige," liet de tot alle service bereide medewerker zich ontglippen. In de avondkrant stond de bevestiging van onze zorg: jammer dan, als je je saldo door hackers hebt laten plunderen. Op compensatie hoef je niet meer te rekenen.

Ditmaal waren we een keertje sneller dan het nieuws. Leve de automatisering! De gezellig ouderwetse overschrijfboekjes zijn naar ons onderweg.