klus op zondag

Terwijl op klaarlichte dag rovers de zondag gebruikten om hun voorraadje duur gereedschap aan te vullen met wat voorhanden was in het klushuis naast ons, waren wij ver van huis om in het weekeinde te vieren dat er alweer een zoon van oma de pensioengerechtigdeleeftijd had bereikt.

Op zijn AOW moet hij nog twee maanden wachten, daarom gaven we hem alvast wat materiaal om kunst te schilderen. Ook werd hij bedolven onder dikke boeken over WO I, nu honderd jaar geleden begonnen. "Dat jaar 1914 was je geboortejaar zeker?" vermoedden zijn schoonzoons pesterig.

Om zulke oude kinderen te hebben moet je zelf al negentig zijn, dat valt niet te vermijden. In oma's serviceflat weten ze dat precies, bleek ons toen we haar zaterdagmiddag ophaalden voor het ritje naar Middelburg. Ze werd hartelijk gefeliciteerd, ook omdat ze er getuige van kon gaan zijn.

Na haar bezoek vol taart, thee en achterkleinkinderen en de soepen, salades, quiches en kippepootjes bij de avondmaaltijd werd ze teruggebracht door haar jongste zoon. Zelf mochten we bij hem en zijn vrouw overnachten, wat heerlijk is omdat je dan even door de duinenrij naar zee kunt lopen om de zoeklocaties voor nog meer windmolenparken in zee te kunnen aanschouwen. We traden in hertensporen, zagen we. Natura 2000 beschermt hen hopelijk.

Op de terugweg nog even langs oma, om te zien of ze het uitstapje goed doorstaan had. Ze was, vertelde ze, zonder zelfs nog maar een kopje thee te drinken meteen te bedde gegaan, "toch wel een beetje moe geworden". Maar nu had ze net de post opgehaald. Dat was helaas geen geruststellende bezigheid geweest. Haar giro-afschrift sprak dreigende taal, over een IBAN Europese incasso met onnoemelijk veel codes en nummers. Waar had ze zo'n boete aan verdiend, vroeg ze zich geschrokken af.

Gelukkig konden we haar meteen geruststellen. Het ging gewoon om de nieuwe naam voor de overboeking voor haar serviceflat. Dat gezeur over 15-cijferige nummers om het Europees bankieren te faciliteren kon ze gewoon negeren. Alles blijft bij het oude. Pensioen en AOW gaan haar saldo volgende week weer op peil brengen, ook fijn om zeker te weten. Want rood staan, dat heeft ze haar leven nog niet gedaan. Al vindt haar tandarts dat ze maar eens elektrisch moet gaan poetsen. Freud voorkwam dat ze het inmiddels aangekochte apparaat al uit Middelburg had meegenomen. Moet de ex-jarige de verf en penselen nog maar even laten wachten.

En die diefstal uit het klushuis? Gelukkig waren de buren aan de andere kant wel thuis. Ze waren zo alert om te verifiëren of het wel de bedoeling was dat er op zondag gewerkt werd door gezichten die ze niet herkenden, op een dag toch die tot nog toe respectvol gemeden was. Daarna kon de politie gealarmeerd worden. Die kwam voorrijden en had een arrestantenbusje meegebracht. Er werd een dader ingerekend, het vrachtwagentje dat net aan kwam rijden om de buit op te pikken ontkwam nog net. De politie nam de zaagmachine mee, als bewijs. De rest hoefde alleen op de foto. Vandaag wordt met hamer en handzaag weer gewoon verder gewerkt, het schiet al op.