dinsdag 3 juni 2014

ravage

In de rest van het land sidderen de bejaarden van angst, omdat ze vrezen uit hun tehuis gezet te worden. Maar in Zeeland loopt het zo'n vaart niet. Het huis blijft, nieuwe bewoners zijn welkom. Maar ja, ook hier moest toch wat gebeuren. Al het groen, de hele tuin, aan voor-, zij- en achterkant, is zoals dat heet op de schop genomen. Met bronbemaling en diepgravers is een drastische weg gebaand voor nieuwe riolering. Alleen het uitzicht op het stukje bos aan de overkant is onaangetast gebleven.

Oma prijst zich ondanks de aangerichte ravage toch nog gelukkig dat haar eigen drie bomen de kaalslag overleefd hebben, dat is toch altijd een mooier gezicht dan de aanblik van een saai gazonnetje alleen.. En het heeft dus niet eens met bezuinigingen te maken. 

Vanmiddag zag ik Kamerleden weer krokodillentranen plengen  over de steeds absurder wordende zorgspelreels voor onze benarde bejaarden, die  thuis moeten verkommeren en geen mantelzorger in huis kunnen nemen of bij familie intrekken, zonder gekort te worden. Breken ze iets, dan kunnen ze niet naar een revalidatiecentrum want daar is een verwijzing voor nodig waaraan ziekenhuisverblijf vooraf moet gaan. Ook al hebben ze dat niet nodig. 

En straks gaan de zorgverzekeraars bepalen welke arts en welke specialist we moeten kiezen, Nu al raken we de draad en de kluts kwijt bij het aldoor weer moeten overschakelen op wat toevallig net het goedkoopste medicijn van dat moment is. Komt er als het aan de minister ligt ook nog een derde soort verzekering bij, en dan moet je omwille van de zegeningen van de marktwerking ook nog de goedkoopste selecteren, je zou er spontaan zwaar ziek van worden. Kortom die Kamerleden vinden alles goed, dan hebben ze straks nog werk als alle misstanden  weer teruggedraaid moeten gaan worden.

Maar oma was blij dat haar kleindochter nu aan haar zwangerschapsverlof is begonnen, en haar nog even kwam opzoeken. En dat je dan al van tevoren kunt weten wat er tevoorschijn gaat komen, dat vond ze toch wel heel bijzonder. Dat had je in haar tijd nog niet.


archieffoto






Geen opmerkingen:

Een reactie posten