nog niks

De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat de voetballers gisteravond pas op dreef kwamen toen het al bijna rust was en Knorrie daar zo'n medelijden mee kreeg, dat ze maar eens mee ging helpen kijken, net als die dik zeven miljoen anderen die al vanaf het begin hun best hadden gedaan. Gelukkig hielp het. Daardoor zag ze de weergaloze pass van Blind. Later gaf hij er trouwens nog zo een, ook precies op maat.

Met die doorzet kon Van Persie sierlijk koppend in een zweefduik een wereldgoal maken, en werd het 1-1. Grappig dat hij daarna ondanks een enorme aanloop de triomfantelijke high-five met trainer Van Gaal, die toch rustig was blijven staan, grandioos miste. 

De trainer hield nog vol dat zijn team tot dan toe alles onder controle had gehad. Maar de mysterieuze krachten in de jongens kwamen toch echt pas in de tweede helft los. De Spanse keeper die in de laatste grote toernooien maar een paar ballen had gemist, faalde nu jammerlijk. Zelfs Robben passeerde hem deze keer wel, tot tweemaal toe met speels gemak.  Mijn echtgenoot, geen liefhebber van de oranjegekte, werd uiteindelijk een onwaarschijnlijke vijf keer in zijn verstilde tuingenoegens gestoord door het uit de buurt opklinkende
gejuich. "Er is toch niet alwéér een doelpunt gevallen?!"

Voor Volkert en de economie is deze uitkomst natuurlijk reuze gunstig. Opeens zijn we weer in een puik humeur. Zelfs de ondernemer die tien procent korting had geboden voor elke goal van Holland kon er nog om lachen, zijn deur werd platgelopen door de ook zo Hollandse koopjesjagers. Bij de Hema waren de oranje tompoezen al bijna uitverkocht, vanmorgen. Met nieuwe haring troostte mijn echtgenoot zichzelf om de monsteroverwinning, die alles doet vrezen voor nu toch massaal uitbrekende oranjekoorts. "Al hebben we nog niks," om de verguisde coach maar eens in relativerende zin te citeren. Het is heus niet altijd onzin, die hij uitkraamt. Of ben ik nu zo dom?!