hokken

Loop je nietsvermoedend door het bos, stuit je op een schuurtje dat met Europees geld tot stand is gebracht. Een werkgelegenheidsproject. Le Pen en Wilders zullen het wel geldverspilling vinden, of te grote bemoeizucht vanuit Brussel, maar ik vind het mooi. 

We komen het tegen op Duits grondgebied, in de Hohe Mark. "Ziel 2" staat er op het schildje dat de uitleg geeft. Paarden kunnen hier even uitblazen, hun berijders voor eventuele regenval schuilen. 

Dat het er flink kan regenen, was rond de Pinksteren duidelijk geworden en valt ook nog wel terug te zien an de sporen onderweg. In dit gebied ontspringen de zijriviertjes van de IJssel, zegt mijn geografisch goed onderlegde wandelgenoot erbij. 

"Hallo!" groeten drie voorbijstuivende vrouwen, zij walken nordic en zo houden zij energie over voor een hevig kringgesprek dat al een kilometer te horen viel en nog net zo lang nagalmt. Gelukkig hebben ze voor hun meters weinig tijd nodig, hun tempo ligt hoog dankzij de afzetstokken. Daarna kunnen wij ons weer in alle rust concentreren op de veelsoortige vogelgeluiden om ons heen. Andere medebosgebruikers ontmoeten wij deze middag niet. 

De regio doet het heilzame effect van onze natuurwandeling later jammer genoeg grotendeels teniet door ons bij de thuisreis te laten verdwalen in een uitgestrekte vlakte van chemische industrie. Daar moet het Wirtschaftswunder aan te pas gekomen zijn, dat er ook voor heeft gezorgd dat steden zonder structuur de Duitsers huisvesting en ons geen houvast bieden. Nergens een leuk centum te vinden, al  kunnen we uiteindelijk terecht in een achterfstraatje bij een kokende Griek, die eten serveert in zijn Biergarten.

Daar zien we hoe je het hondenprobleem kunt oplossen op een zeer oorspronkelijke en hoogst efficiente wijze. Je neemt dan geen hond, maar bouwt wel een riant manshoog onderkomen voor het beest. Dztt scheelt enorm in de onderhoudskosten. Bovendien kan je er je klusmaterilen uitstekend in droog houden.

.