idioot

Een stuk of driehonderd kinderen mogen van Teeven niet in ons land blijven, omdat ze zich nu eenmaal bij de verkeerde overheid hadden gemeld toen ze vijf jaar of langer geleden in ons land kwamen wonen. De Kinderombudsman vind dat idioot.

Opgevangen door de gemeente, netjes ingeschreven, keurig naar school gegaan, ingeburgerd, het maakt allemaal niet uit: hadden ze maar onder de verantwoordelijk van het rijk moeten vallen. Nu het zo uitkomt is dat een heel andere overheid, de verkeerde. Pech gehad, dan geldt het Kinderpardon niet voor jou. Weg met jullie.

Een kind snapt dat hier onrecht wordt gedaan. Alleen de staatssecretaris niet. Regels zijn regels, en die ga ik niet veranderen, zegt hij bars. Eens even kijken of de Kamerleden snuggerder zijn. 

de ene overheid is de andere niet

Wat in deze meidagen ook zo aardig is, is dat de joodse pressiegroep CIDI verontwaardigd is over de toenadering die de groep Wilders (alweer een Statenlid opgestapt en van plan als eenmansfractie door te gaan, wat wordt het toch stil om de eenmanspartijman heen) in Europa zoekt bij extreem-rechts. Geen Front National voor het CIDI, dat is ze te gortig.

Gisteren is de moord op Fortuin herdacht, actueel nu Volkert weer op vrije voeten is - wel een enkelbandje om, met gebiedsbeperkingen. De moordlust die hij in het land opwekt is ongekend, en benadert  die van Volkert van destijds. Op het Mediapark sprak  Fleur Agema een gedenkwoord. Niks gebeurd. Dat is dan ook verboden gebied voor hem.

Zou zij haar woorden net zo en een weegschaaltje gelegd hebben als ikzelf destijds, toen ik de moed moest opbrengen om een toespraak te houden bij de lokale dodenherdenking? Nooit heb ik zó geworsteld met een stukje tekst. De opdracht is Iets zinvols zeggen op zo'n moment, liefst zonder cliché's, het was een zware plicht. Het eisen van respect was toen net in de mode gekomen, na de moord op Van Gogh. Ik vind ook nu nog dat je respect moet verdienen. Ook tien jaar later is dat nog steeds niet zo heel erg aan het lukken. Vandaar dat "minder, minder" zo aanslaat, terwijl dat niet zou moeten. Onze kinderen schrokken er wel van, dat hun beide oma's zich min of meer hetzelfde lieten ontvallen, niet eens in elkaars bijzijn, namelijk dat zij zelf nog "zonder, zonder' hebben meegemaakt. Ze staan wel bekend als tolerante types, dus daar gaat het niet om. 

Maar het doet wel denken aan het  liedje van Jelle de Vries, over die oudere vrouw die de jongere juist niet benijdt. Misschien moest het wel omgekeerd zijn. In haar eigen jeugd had de oudere immers wel nog kunnen zwemmen in de Rijn. Heel mooi weemoedig liedje.