familie op het werk

Zondag waren er dan eindelijk de echte uitslagen. Annie van het CDA inderdaad rechtstreeks gekozen om in Europa de landbouw te verdedigen. En de PVV daadwerkelijk toch een zeteltje meer. Zielig eigenlijk, want nog steeds is de achterban dus achterbaks genoeg om te liegen bij de exit polls. Al blijft het een lichtpuntje dat ze zich er dus ook nog steeds voor schamen om voor hun voorkeur uit te komen. Over tot de orde van de dag, nu. 

Dat was zelfs een Open dag, die van de Bouw. Hier in Arnhem waren we zaterdag welkom voor een kijkje op de bouwplaats van het centraal station. Na jaren van misère bijna af, alleen de hal moet nog even gebouwd worden. 

Dat wordt een architectonisch hoogstandje met een maximum aan wulpse welvingen. Ik vang op dat die niet eens in beton uitgevoerd kunnen worden omdat de betonproductie in de daarvoor benodigde massa niet kan voorzien. Zonder staal kon de constructie daarom niet.

Bouwhelmen hoeven we als bezoekers niet op, wel krijgen we allemaal een duimstok, zo'n harmonicamodelletje. ProRail deelt ze uit. Overigens was ik er even alleen binnengelopen, de mannen komen later.  Met enige voelbare verbazing word ik welkom geheten, oude vrouwen in hun eentje zijn relatief schaars op deze plek. 

Maar ja, ik wil toch even zien waar mijn neef, bouwkundige geworden, als troubleshooter werkzaam is. En dan ga ik niet eens ook nog naar de Amsterdamse Noord-Zuidlijn, die ook meedoet aan de Open Dag, waar een andere neef van ons zijn aandeel aan levert. Ook hij bouwkundig opgeleid, toevallig. Je zal maar zo'n familie hebben.

Mijn kleinzoon blijkt na het uitvouwen van de duimstok al groter dan zijn maatlat, en gloeit van trots. Grootmoedig neemt hij er toch ook een voor zijn zusje mee. Zij was onverstandig genoeg niet mee gegaan, om met een buurkind met Barbies te kunnen spelen. Opa en pappa ondertussen denken dat ze de knaap wel bij het springkussen kunnen achterlaten, terwijl zij zelf nog even wat bouwkundige details bestuderen. Maar hoewel het speeltuig toepasselijk is uitgevoerd in de vorm van een gigantische stoomtrein - toch zijn favoriete speelgoed - blijkt de knaap verdwenen als zij terugkomen, en zijn zijn schoenen weg. Hij was hen gaan zoeken en had hen niet op de afgesproken plek gevonden, maar was gelukkig liefdevol opgevangen en van limonade voorzien.  

De grote mannen waren even afgeleid, dat gaven ze later ruiterlijk toe. Ze hadden gedacht bouwtekeningen te vinden, maar er bleek alleen iets te drinken te worden aangeboden. Daarom waren ze maar weer verder gelopen. Daarbij was het deskundig oog van zijn ook al zo bouwkundig geschoolde vader gevallen op een dreigende constructiefout. Als u later toch hoort van een blunder en financiële strop bij de afwerking van het stationsdak, hebben ze niet naar hem geluisterd. Misschien moet hij de troubleshooter maar even rechtstreeks waarschuwen.

De kosmetisch bedoelde witte dakpanelen hebben een poedercoating die bij de afdichting voor lekkage zal zorgen, zag hij aan de proefopstelling. 

Misschien moeten ze hem er in Amsterdam ook maar even bijroepen. Onze neef daar is namelijk niet verantwoordelijk voor de uitvoering, hij licht voor. Gelukkig maar,