prik- en andere post

Je kan de winter maar beter goed voorbereid ingaan, vooral als het gratis is. Op kosten van ons allen zijn dezer dagen overal prikposten ingericht om onze oudjes en chronisch zieken voor te bereiden op herfststormen en griepvirussen. 

Over het nut ervan wordt al jaren getwist, maar wij senioren en andere kwetsbaren geloven maar al te graag dat de maatschappij het beste met ons voor heeft. Ons wordt nog een lange toekomst van aftakeling in goede of minder goede gezondheid toegewenst. In eigen woning weliswaar, en in toenemende mate omringd door mantelzorgers. Samen berustend in het steeds verder buiten bereik raken van de vroeger zo nuttige maar nu te duur geachte verzorgingsinstellingen. 

Op donderdag wordt het noodnummer gelanceerd voor als je met vragen zit over de veranderingen in de zorg na 1 januari. Er is ook een website, maar niet elke bejaarde is even handig met internet. Je kunt dus bellen. Ook mag je een brief schrijven. Vijftig mensen zitten klaar. Om je door te verwijzen. Naar de website. 

Niet te duur wordt ondertussen het bevolkingsonderzoek naar darmkanker geacht. Ons bouwjaar maakte ons tot twee van de honderdnegentigduizend landgenoten die benaderd zijn.

In 763 gevallen is de ziekte vastgesteld, bij vierduizend mensen is poliepvorming gevonden als mogelijke voorbode van kanker. Extra werk aan de winkel voor de gezondheidszorg. De verzekeraars hopen dankzij de vroege signalering goedkoper uit te zijn. 

Het plan is het onderzoek om de twee jaar te herhalen. Maar gelukkig, wie 75 is geworden mag niet meer meedoen. Dan is de extra zorg niet meer aan de hoogbejaarde besteed. Ik kijk er echt naar uit. Nog maar vier keer je envelopje met poepbuisje ("biologische stof categorie B") in de brievenbus deponeren, het valt te overzien. Maar het vak van postbode is er wel weer een stuk minder leuk op geworden.