wel lijnen

Toch scheelt het, als je de schrijver kent. Dan moet de Jan  Wolkers-prijs voor het beste natuurboek natuurlijk toevallen aan Alexander Reeuwijk. Vindt onze oudste dochter. Die kent ze tenminste, uit de tijd dat hij over de vloer kwam in het huis in Haarlem waarin ze met een handvol jongeren woonde. Hij was de vriend van een hunner, allebei fysiotherapeut. Alexander besloot die carrière op te geven en de wijde wereld in te trekken. 

Nu ia hij reisschrijver, en genomineerd is nu zijn boek "Reizen tussen de lijnen"; een verslag over een tocht dwars door Indonesië. Hij maakte die reis anderhalve eeuw na Alfred Russel Wallace, natuurontdekkingsreiziger à la Darwin. 

in de boekhandel een prominente plek voor fantoomdier de Gruffalo, in de natuur tot op heden nog niet waargenomen

Alexander moet het opnemen tegen  "Planken Wambuis, wild en bijster land" (P. Abels, M. Bosch, A. Crans, M. Frijns e.a.) dat ik zoals gemeld gisteren al in huis haalde. En verder "De gierzwaluw"  van Remco Daalder, "De Wadden, een geschiedenis" van Matthijs Deen, en
"Bibi’s gewone dierenboek" van Bibi Dumon Tak en Fleur van der Weel. Er waren honderd boeken voorgedragen, mooi als je dan weet door te dringen tot de kopgroep van vijf.

Ik dacht nog dat de vader van mijn dochter de aanschaf van Alexanders boek wel voor zijn rekening zou nemen vanwege de voor een treinenliefhebber zo verleidelijke titel, maar "Tussen de lijnen" schijnt toch niet naar spoorlijnen te verwijzen. Dan vanwege mijn Haagse wortels (de geur van een Indisch pension hing per slot van rekening zelfs in mijn geboortehuis) zelf de beurs toch maar trekken? Ik neem het in overweging. Al heb ik al een boek, natuurlijk.
 
Onze andere dochter kreeg dezer dagen ook al een boek trouwens, geschreven door weer een andere Alexander. Dit exemplaar heet Münninghof. Hij verhaalt van zijn familie, zij interviewde hem een paar jaar geleden over zijn kleurrijke ervaringen als correspondent in Rusland. Schrijven en gelezen worden, ook in de minder sociale media draait het om gekend worden, op de keper beschouwd.