muziekonderwijs

De kinderen zijn al jaren het huis uit, en hadden opa's apparaat ook helemaal niet meegenomen zodat we er zelf al die tijd van hebben kunnen genieten. Maar nu is onze destijds nog zo futuristische vooral op middelbare scholieren zoveel indruk makende cd-speler annex radio van Bang en Olufsen dan toch nog onverwachts overleden. Een jaar of dertig jaar na aanschaf, en bijna veertien jaar na het heengaan van de schenker zelf. Nooit een dag ziek geweest, dat wel.

Het is geen troost dat live muziek in de concrtzaal toch altijd mooier klinkt dan op CD in de BEO. maar toch.
 

"Nu ga ik maar een dovig liedje zingen," verschreef ik mezelf in het sms-je waarmee ik aan onze dochters doorgaf dat de dealers geen reparatiemogelijkheden voor hun erfstuk meer zagen. (Ook mijn toetsenbord, weten de lezers van deze stukjes heus ook wel, functioneert niet altijd optimaal.) 

"Dovig", mooi toepasselijk vonden ze, al wisten ze wel dat "droevig" hier bedoeld was. Deze manier van rouwverwerking is ontstaan toen hun pappa als ongeoefend zwemmer een woeste plons nam in een Zweeds meertje. Het commentaar op de overweldigende waterverplaatsing kwam van zijn oudste dochter, die klaarblijkelijk haar schrik echt even moest verwerken. Op muzikaal verantwoorde wijze, ja. Juist omdat opa en oma van die muzikaliteit in onze beide dochters zo genoten, vonden zij goede geluidsapparatuur van wezenlijk belang en tastten ze bereidwillig in de buidel.

Ook de minister van onderwijs heeft inmiddels ontdekt dat het wegbezuinigen van het muziekonderwijs een ramp is voor het land. Ze gaat nu toch maar weer de deskundigheid van de leerkrachten bevorderen. Daar heeft ze vijf keer vijf miljoen euro per jaar voor over. Opa en oma waren, zo beschouwd, heel wat guller. 

Onze kleinzoon heeft tegenwoordig in eigen huis een elektrische piano, maar zijn opa heeft er een van hout. Dat heeft hij net aan zijn juf verteld. Die wist dat daar dan echte snaren in zouden zitten, zo deskundig was ze zelfs nu al. Op zijn eerstvolgende bezoek aan ons huis vroeg de kleinzoon dan ook om een demonstratie van het binnenwerk. Zelfs heeft hij nog even samengespeeld, opa op diens hoorn begeleidend. Pas daarna wilde de kleinzoonj naar de elektrische trein op zolder.