zaterdag 4 oktober 2014

meer of minder

Heel fraai gelegen, in geaccidenteerd terrein. De architect had er wat moois van mogen maken. Wel dacht ik eerst nog dat de instelling last had van wel erg vroege sneeuwval. Maar ik had het mis. Wat ik aanzag voor aan de kant geveegde sneeuwranden waren op strategische plekken gedeponeerde zandzakken langs de paden door het park. Nylon, stralend wit, minder vergankelijk dan die ouderwete van juten weefsels.

De zakken lagen er om  water weg te houden uit de entrees naar de onderste bouwlagen. Merkwaardig genoeg waren we op zoek naar het juist hogerop gelegen oefenbad, waarin ook de kinderen uit de omgeving konden komen leren zwemmen, en wel op zondag. Behalve van wateroverlast hebben de bewoners ook last van lawaai, ontdekten we. We durfden bijna niet meer te zuchten, na het lezen van de vermanende bordjes. Of was het juist de bedoeling dat we wél lawaai maakten? Echt duidelijk was de aanwijzing eigenlijk ook weer niet. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten