mannetjes

Wat zijn natuurliefhebbers toch een onhebbelijke mensen. Als ze, net als wij, met hun auto het Nationaal Park De Hoge Veluwe in willen, tenminste. Ze lossen het fileprobleem bij de kassa doortastend op door een van hun inzittenden alvast vooruit te sturen naar het loket en zo voor te dringen. 

Daar vergt de afhandeling namelijk veel tijd, want er zijn verschillende types kaartjes te bestellen. Nog een geluk dat de combikaart die tot vorig jaar korting opleverde voor de jaarkaarthouders van Burgers Zoo inmiddels is afgeschaft en dat senioren gewoon het volle pond moeten betalen. Zo wordt de keuze nog een beetje beperkt en kan er hoogstens gemopperd worden over de prijs. Wij waren iets meer dan  veertig euro kwijt, omdat we naar het tien kilometer erderop gelegen museum wilden. Het Nationale Park is een elite-uitstapje, gelukkig had ik de enquête waarmee natuurbeheerder Natuurmonumenten  net is begonnen om te weten hoe we te grote drukte moeten afstoppen gisteravond al ingevuld, en me uitgesproken tegen hogere tarieven voor het genieten van natuur. 

De voordringers verzekerden zich assertief van kaartjes en keerden terug naar hun auto, om daarna triomfantelijk uit de rij te kunnen schieten en over de linkerbaan, tegemoetkomende voetgangers, fietsers en auto's uit de weg drukkend, het park versneld binnen te gaan. Je bent per slot van rekening liefhebber van bloeiende hei en de eerste herfstkleuren, of niet; daar mag je best onbeschoft van worden. 

Later ontdek ik dat de boswachters in opdracht van de pr-afdeling van Natuurmonumenten voor RTL4 een wedstrijdje burlen hadden uitgeschreven. Dat verklaarde alles. Allerlei gespuis kwam daarop af, leuk toch, de mannelijke herten concurrentie aan te doen met het slaken van bronstige kreten, en wie dat dan het bste kan. Het minder door oerdriften geregeerde deel van de bezoekers kwamen we tegen bij de tentoonstelling over de pointillist Seurat. Dit zijn allemaal stipjes:

En de Japanners, in groten getale overgekomen, snelden rechtstreeks naar de werken van Van Gogh die ook in Kröller-Müller te bewonderen zijn. 

Het mannetje Jacques deed ons zoals altijd keurig in- en uitgeleide. Eerder deze week hadden we in Verviers zijn evenknie gezien, de ook al in net pak gestoken wolhandelaar die drie meter hoog de supermarkt Carrefour nog enig cachet verleent.
Lu Martchand d'Ploquettes, het zal wel (koeter-)Waals zijn, al heet de maker Wagelmans. Mannetjes en echte heren, we hebben weer heel wat geleerd vandaag.

.