We zijn er gisteren even naar gaan kijken.
Kaiser Wilhelm II was de laatste in de keizerlijke rij, in functie tot die oorlog voorbij was en hij het raadzaam achtte naar Doorn te vluchten. Het postkantoor draagt alleen de naam nog, er staan prenten in de vitrines en aan de vlaggenmast bungelt ter afschrikking een dooie kraai.
Boeren gebruiken die truc om hun oogst te beschermen. Veel te verdedigen valt hier niet, zelfs postzegels vallen hier niet meer te pikken. Het zal de beschermers van het pand dus wel gaan om het weghouden van vogelen en hun vogelpoep. Ik neem maar aan dat dat komt doordat de Ordnungsdienst die het hier voor het zeggen heeft - hun auto staat prominent geparkeerd op het marktplein - voor het buitenschilderwerk kalkverf in pasteltinten voorschrijft. Die dan natuurlijk akelig te lijden heeft van vogelschijt.
Nergens in dit ingeslapen dorpje met de gedwarsboomde kerncentrale die nu een Wonderwaterlandpretpark is geworden bespeur je enig spoor van besef over deze zo betekenisvolle dag van de vierde augustus. Het is natuurlijk mogelijk dat alleen de Duitsers die zich nog wel schamen voor hun Wereldoorlogen zijn afgereisd naar België, voor de herdenkingsplechtigheden. Al na twee dagen een eeuw geleden bestookten zij vanuit hun Zeppelin Luik, het eerste luchtbombardement in de historie.
Maar nu, op diezelfde 4 augustus, kondigt Emmy Verhey aan dat ze gaat stoppen met vioolspelen. Ook een historische beslissing. Die zal niet verhinderen dat mijn dochters vooral te onpas nog vaak, hoop ik, in elkaars nabijheid plotseling zullen uitroepen "Ik klap nog steeds voor Emmy Verhey!". Al jaren familiehumor, die laten we niet zomaar los.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten