angst

Opeens was er een hek. Zei ik niet dat Arnhem zo gastvrij was? Vroeger kon je door dit poortje op de snelste manier naar het station lopen, of naar het centrum. Maar voortaan moeten de buren van dit doorsteekje omlopen. Langs de drukke straatweg, niet meer langs de vriendelijke binnenstraatjes.

Hier wordt de buurt voortaan geen recht van overpad meer verleend. Hier is de weg namelijk niet openbaar, snappen jullie? Hier ligt grond die niet voor iedereen is, maar van een select groepje rechthebbers. Verboden toegang, voortaan.

Opeens is het gangetje een wel heel erg luxe carport geworden. Er past nu net een geel autootje in, het hek gaat toch nooit meer open. Zo blijft je auto tenminste droog, ontdekte de slimste van de eigenaren rondom het parkeerhofje dat door de route wordt ontsloten. Die hebben, laten we aannemen na zinvolle vergaderingen, van hun eigen centen het stevige hek gekocht waar nu geen rollatorduwer, baby, postbode of pizzakoerier meer doorheen kan. Doel bereikt! 

Zelf kunnen ze voortaan alleen via de andere onderdoorgang hun parking verlaten of bereiken. Aan die kant hinderen ze zichzelf daarbij met een slaghek, ook dat nog. Hoe arm maakt teveel rijkdom. Ja, want daar lijkt het op: het eerste uit Amerika overgewaaide condominium. Waarin je pas veilig woont als je jezelf achter een hek opsluit. Arnhem lacht uit, vol verbazing.