geen goede vrijdag

Voor mijn oudste kleinzoon is Goede Vrijdag een slechte dag. De hele wereld is vrij, maar hij moet naar school. En zijn moeder wilde zijn ziekzijn niet eens met een dagje verlengen. Dus gisteren moest hij ook al. Nou kan hij dus alweer een dag niet gamen. O nee, het geluk was toch met hem: hij was te ziek dus mocht toch thuis blijven.

Voor mij was er vandaag de buitenkans van de Passion. Die van Bach, een dag later dan die van de Doetinchemse populaire versie op tv met bekende Nederlanders en leuke liedjes. Twitter loopt vandaag over met alle commentaar, omdat ze onverwachts wel blijken te kunnen zingen, of juist niet. Of vals, zoals sommigen kunnen beoordelen.

Zelf geniet ik van Ton Koopman en zijn musici. Ich will Jesum selbst begraben, mijn favoriet. Mijn partner heeft alleen belangstelling voor de muziekmaten die Bach koos. Van het sterven en lijden van Gods zoon gruwt hij, zoals het een goede pacifist die de religie vaarwel gezegd heeft, ook past.

Zelf heb ik nergens last van, ongelovig opgegroeid. Al vroeg ik me onlangs af of mijn grootvader die Heilsofficier werd toen hij geen bakkersleerling meer wilde zijn