zaterdag 29 november 2014

thuishulp

Toch nog met haar rollator de kapper weten te bereiken. Je moet toch weer verder, hé. Een beurt onder de droogkap, daar fleur je van op. De oudere vrouw kon ondertussen haar relaas kwijt over de brutale beroving, die haar nota bene thuis te beurt was gevallen. 

Ja, je doet de deur natuurlijk als je zo oud bent alleen nog overdag open en dan alleen omdat er iemand thuiszorg aan je komt verlenen. Achteraf gezien was het slechts een handige smoes geweest om binnen te kunnen komen. En zo waren er dingen verdwenen, die ze nog helemaal niet kwijtwilde. Voor een permanentje had ze gelukkig nog budget.

De kapster leefde zich helemaal in, en hielp bedenken hoe de onaardige bezoekster geweten kon hebben dat de thuiszorg op dit adres hand- en spandiensten verleent. Een tip gekregen, in de boeken gesnuffeld, op de loer gelegen, het kon natuurlijk van alles zijn. Eng hoor, als je de mensen niet meer kunt vertrouwen. 



Nou ja, zelf was ze ook niet graag alleen thuis. Dan stuurde ze altijd haar hond wel vooruit als ze de deur moest gaan opendoen. Een beest van flink postuur, maar een labrador en dus van de soort die heel lief is en voor kinderen op zijn rug gaat liggen om zich eens lekker te laten kroelen. Maar gelukkig gaan boeven voor hem nog op de loop  Want hij heeft gelukkig pikzwart haar. En blaft, als het moet. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten