Zelf heb ik voor de helft Schevenings bloed in mijn aderen. In de tijd waarin de daarvoor verantwoordelijke en haar zuster hun kroost dagjes op het strand lieten bakken, er was immers geen strand zo charmant als het Scheveningse strand, daar baadt alleen de haute volée zoals wij allen weten - maar ik dwaal af. Destijds dus was de term "het Stille Strand" allang door de overweldigende drukte van hordes badgasten volkomen inhoudsloos geworden.
Maar er zijn gelukkig ook anno nu toch nog plekken langs de kust van Nederland te vinden waar kinderen hun moeders nog gewoon kunnen terugvinden omdat het strand overzichtelijk is, en je zelfs de paarden van verre kunt zien aankomen, die van de zeewaterwaarderende en vrijheidslievende honden van allerlei ras en stand totaal geen last hebben. Iedereen gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten