boek over ooievaars

Ach. Ze weet niet dat we haar kennen, we kenden haar vader. Voor beiden was het een catastrofe toen haar moeder stierf bij de open hartoperatie die haar juist had moeten redden. Een jaar of veertig geleden, die ramp.

In de jaren daarna bereikten ons over de toenmalige tiener flarden van haar geschiedenis. Hoe ze, gelukkig voor haar bijzondere vader, een artistiek pad koos. Kinderen kreeg met een man met muzikale kwaliteiten. Optrad, af en toe daarmee ook op de radio kwam. De VPRO-kwaliteit, niks om ongerust over te wezen.

De vader bleef onze vriend tot zijn dood, en ook de jeugdvriendin uit Rotterdam met wie hij zijn latere jaren deelde in Amsterdam kunnen we al een paar jaar niet meer opzoeken in Scheveningen, waar zij haar rust zocht na een leven vol wereldverbeterende internationale inzet.

Vanmorgen hoorden we dus, doordat radio niet meer analoog maar digitaal wordt uitgezonden, Vroege Vogels terug. Je hoeft er niet eens meer bijtijds wakker voor te worden. Eerst waren er jonge ransuilen te horen. Dat ze de hele nacht doordringend doorfluiten om voedsel te bestellen bij hun ouders wisten we zelf nog van onze eigen ervaringen vorig jaar. Daarna kwam Marijn. Om te vertellen over het eenzame ooievaarsjong dat in het nest op hun dak was achtergebleven na de fatale boommartermoord op zijn broertjes en of zusjes. O`Hanlon heet ze inmiddels, ze wonen in Drenthe. En er is over de ooievaars een boek geschreven.

Gelukkig houden ze zelf ook van boeken, zag ik op internet.