persvrij

Iedereen kan zich journalist noemen. Het is een vrij beroep, al is het hard werken.

De "echte" journalisten worden door de nepcollega's maar al te graag beticht van het verspreiden van fake-nieuws. Op gezag van de rechtsradicale partijen. Die, dat hoorden we dezer dagen op het nieuws, verdacht worden van opruiing en ondermijning.

Om die reden worden ze in de gaten gehouden door onze contraterroristen. In het geheim en dat mag niet, weten we dankzij onze vrije pers.

Vandaag twintig jaar geleden werd Pim Fortuin om zijn politieke opvattingen door een andersdenkende vermoord. Niet eens door een journalist, maar door een activist. Dat was nieuws, van de echte en harde soort.

Sedertdien is Nederland afgegleden. De kogel 'van Links' kwam niet uit Islamitische hoek, maar beide stromingen zijn tegenwoordig onvoorstelbaar onpopulair. Nederland was destijds het land met de grootste persvrijheid. Daar waren we trots op. Het land zakte daarna af naar toch nog eervolle plekjes bij de top-tien, maar kelderde bij de ranglijst van dit jaar onstuitbaar naar een roemloze 28-ste positie. Onveiligheid weegt nu namelijk mee, vandaar. Keihard, dit nieuws.