geld kwijt, dan pas spijt

Voor achthonderd miljoen euro hebben de hardwerkende belastingbetalers bijgedragen aan het vergroten van de zeesluis bij IJmuiden. Nu hebben we de grootste ter wereld. U als lezer wist het allang, de rijksrekenaars geven het vandaag pas toe: weggegooid geld.

Vooral doordat we af moeten van olie en kolen en de aanvoer dus dramatiach gaat kelderen zal het eringestoken geld nooit meer terugkomen. Op de dag af dertig jaar geleden had ik het als lokaal raadslid zelf al door na bestudering van de plannen en de feiten. En ik zal het blijven volhouden: met de havenambities van Amsterdam wordt het nooit meer wat.

Gelukkig zijn er woningen gekomen op de kades waaraan vroeger nog welvaart brengende schepen kwamen afmeren. Maar de aanspraken die het Havenbedrijf ter compensatie had op aan Amsterdam grenzend gebied konden als illusies worden doorgeprikt. Destijds gebeurde dat niet, jammer genoeg. Politiek realisme was altijd al nooit luisteren naar kritiek van buiten de vrindjeskring. De tijd is kennelijk nu, nu het te laat is, pas rijp voor het echte werkelijkheidsbesef.