met de bus

Hij stapt de bus in, een kwieke net dertiger schat ik zo. Smetteloze witte trainers aan de voeten, daarboven zwarte broek, zwart t-shirt, zwart ribbeljack, modieus opgeschoren donker haar. Energiedrank in een royaal blik voorkomt dorst onderweg.

De lefgozer kwam binnen via de uitgang dus moet zich even naar voren worstelen. Met luide stem vraagt hij de chauffeur dan of die hem wil waarschuwen als de halte "Graaf Lodewijkstraat" aan de beurt is. Wij andere passagiers moeten ook nog aanhoren waarom: hij neemt deze bus anders nooit. Maar hij heeft nu een bezichtiging van een huis, dus hij wil niet te laat komen.

Nou, dat snappen we allemaal. En natuurlijk ook weer niet. Maar de bestuurder neemt goede nota van het verzoek. Ruim vóór het zo ver is, waarschuwt hij de huizenkoper-in-spe al voor wat komen gaat. En als het dan echt zo ver is en de tussenliggende stops allemaal afgewerkt zijn, grijpt de service-gerichte dienaar van het openbaar vervoer de binnenmicrofoon en spreekt zodat we het allemaal goed kunnen horen, de magische woorden: "Dit is de halte Graaf Lodewijkstraat. Hier moet u uit-stappen".

Er wordt gegrinnikt, maar niemand durft me bij te vallen als ik hem ook nog maar eens extra aanmoedig: "Ja, hier moet u er dus echt uit!"

Bij het uitstappen wenst hij de chauffeur nog een "prettige werkdag" toe. Als de man zijn carrière in het vastgoed voortvarend aanpakt heeft hij nooit meer een bus nodig, hoor je hem dagdromen. Dan wordt het een Tesla.

Ook een vondst: de OV-fiets laten staan bij de halte en met de bus bergop verder naar de Zoo.