De trein brengt je van Amsterdam naar Londen en desgewenst ook weer terug in luttele uurtjes. Maar het kostte vijf jaar alvorens ik er mijn dochter weer eens mee kon opzoeken. Nog even de metro in en er bij het eindpunt weer uit, dan tien minuten lopen. In vier dagen hebben we haar huidige woonplek leren kennen en waarderen. Zeven vossen bekeken ons met enige argwaan, wij verbaasden ons over de nog veel grotere aantallen honden die door liefhebbende baasjes werden meegetroond. Zelfs in ons pension hadden we een hond Manny, en zijn vriendinnetje Linda was een weekje eerder aan ouderdom bezweken, anders hadden we die ook nog leren kennen. Bij ons kind en haar vriend staat de champagne klaar. Niet omdat wij er zijn al zijn ook zij daar blij mee. De kurk zal er pas afgaan als Johnson opstapt. Dat gaat nog vóór de zomer gebeuren, voorspelt de Brit in ons midden al een paar jaar optimistisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten