zuigelingenzorg

Het carbidschieten mag dan zojuist tot Nederlands erfgoed benoemd zijn, zelf heb ik meer waardering voor de plek die de kraamzorg van zestig jaar geleden heeft gekregen in onze canon.  Een kruisgebouwtje in het Openluchtmuseum brengt dat prima in beeld met twee stevige matrones, die niet van wijken weten. Zo ging het toen met de oma's en opa's van nu.

De politiek heeft net op tijd het nut van de wijkzuster herontdekt. Gelukkig maar, want wat moest er anders terechtkomen van onze doe-het-nu-voortaan-maar-lekker-zelf thuiszorg. Vroeger had je tenminste nog verpleegkundigen met leren jas en solex, die naar je omkeken. Met collega's die de zuigelingen bewaakten. Al moesten ze ook in die krappe tijd van vlak na de oorlog aan crowdfunding doen. Die was heus al wel uitgevonden.