Nou ja, de hand doet het weer, en ondertussen is oud-Vrije Volkverslaggever Kees Sipkes uitgeleide gedaan. Hij is 89 geworden en was al gaan dementeren toen zijn vrouw zeven jaar geleden stierf. Beiden waren belangrijk in Haarlem, in journalistiek, bestuur en cultuur. En zelfs nu ontwaarde ik nog menige bekende uit die kringen, ook gekomen voor het afscheid. Met enige tientallen belangstellenden stonden we voor een prachtige informele bijeenkomst in het perkje voor het Anton Pieckhofje - het woonoord voor dementerenden in huiskamerverband, een voorbeeldige zorgvorm, dat zijn laatste thuis was geweest.
In het gras stonden (niet eens genoeg) tuinstoelen, en een uitgiftepunt met wel voldoende drank. "Ik zie het al, hier moeten we zijn! Typisch Kees," vingen we dan ook op. Er waren lieve woorden en live muziek in Haarlemse toonzetting, het werd een waardig afscheid. Ook de pijn over de Nederlandse misdragingen in Indonesië, die Kees had meegemaakt maar niet had mogen beschrijven, kreeg een helende plek. Daarna vertrok de kunstzinnig beschilderde kist richting crematorium. "U kunt rustig hier blijven, Kees kan dat alleen wel af". Maar niet dan nadat de oudste zoon nog als nagekomen bericht het daags tevoren verschenen eerste stukje-in-de-krant op de kist plakte geschreven door Kees' kleindochter, aankomend journalist. De dynastie leeft voort. Het was even een huilmomentje geest, gaf haar vader toe.Mijn eigen dochters kwamen helemaal niet op ziekenbezoek, maar tante was er voor haar nieuwe neef en dat viel toevallig samen met alweer de 39-ste huwelijksverjaardag van opa en oma, die we dan ook maar gevierd hebben met de in onze kringen gebruikelijke barbecue. Ons ontging niet dat bijna tweehonderd Nederlandse levens te betreuren zijn door een domme raketaanslag op alweer een vliegtuig van Malaysian Airways. Timmermans zit al in Oekraïne. De moderne media zijn zelfs aan de buitenshuiskamertafel niet meer weg te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten