Vroeger was alles beter. Behalve dan mijn kleutertijd. Zelf was ik natuurlijk wel een braaf kind. Zo eentje dat bij de middelbare school naast ons naar binnen gluurde en zich afvroeg waarom die zoveel klassieke beelden in het trappenhuis had staan. Als ik geweten had wat een museum was, zou ik zeker gedacht hebben dat het een museum was. Je kon er Latijn en Grieks leren, en Oude Geschiedenis, wist ik later.
De leerlingen van dat gymnasium mochten op de fiets naar school komen. Voor nogal wat medekleuters was dat een buitenkansje. In die tijd scheen de zon namelijk nogal eens. En zij hadden ook een schat naar school meegebracht, hun brandglazen. Veters in de fik zetten gaf lekkere stank. Maar nog spannender was het naar de fietsenstalling van de gymnasiasten te sluipen en gaten te branden in de jasbeschermers van de fietsen, die toen nog van celluloid waren. Dat ging nog echt vlammen ook.
Na afloop van de pauze kwam het gezag onze kleuterklas binnenstormen. De directrice had de politie in haar kielzog. Geen brandstichter ontkwam aan verwijdering. De kleuterschool zelf ook niet, uiteindelijk. Zo'n buurtschooltje paste ook eigenlijk niet in de schaduw van de elite. Arm en rijk gaan gewoon niet samen. Zij die geen fietsen hadden, werden al vroeg gestimuleerd het slechte pad op te gaan. Mijn politieke gevoel ontwaakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten