"Voelen jullie je ook een beetje raar?" Midden in de nacht werden oma en opa wakker gemaakt. Ze logeerden bij ons ter ere van alweer een kleinkind. Het was die dag uit het ziekenhuis opgehaald, De moderne ouders konden daardoor 's avonds meteen door naar een feestje, er was oppas. Een Amsterdammer vierde zijn verjaardag, dus kon je jezelf trakteren op cake; die wel vijftig cent per plak kostte want zo oud werd hij.
Het naar gember smakende baksel beviel me totaal niet, waardoor de dosis voor de jonge vader toenam tot tweeëneenhalve plak. Hij raakte niet lang daarna compleet van slag. Later bevestigde een kenner, dat hier sprake was geweest van wel heel erg goeie hasjcake. Manlief was, zoveel klopte, er in elk geval een paar dagen goed ziek van. Zijn tijdsbeleving was verstoord, hij deed er voor zijn gevoel een paar uur over om de trap te beklimmen. Hij stond niet meer voor zichzelf in, vreesde dat zijn schoonouders last van koolmonoxide hadden, en eiste dat de baby flesvoeding kreeg. Al mankeerde ik niks.
Na deze ervaring wisten we het zeker: hasj gebruiken is niet zo onschuldig als in sommige kringen wordt aangenomen. We hebben ons er nooit meer aan gewaagd. Het kostte wel nog een paar jaar en de dood van een veel te jonge collega, voor de ouder en wijzer geworden vader, tot dan toe een tevreden roker, ook zijn pijptabak er aan gaf. De komst van zijn eigen eerste kleinkind maakte dat haar beide ouders vastberaden met roken stopten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten