van huis

De buurvrouw belt op, en krijgt mijn man aan de lijn. Maar ze blijkt in de trein naar Amsterdam toch dichter bij haar fornuis te zijn dan hij. Hij zou best wel even met alle soorten van genoegen willen gaan kijken of ze de soep voor zondag per ongeluk nog aan heeft laten staan. Maar vanuit Wells daarvoor overkomen is wel wat bewerkelijk. De heenreis per boot kostte al een dag.

Gelukkig heeft hij zijn vrouw in Arnhem achtergelaten om op de hond te passen terwijl hij de nieuwe woonplek van zijn dochter in Engeland onderzoekt. Het klopt, ik ben gewoon thuis en vindt de soep geruststellend in afkoelende staat. Buuf kan haar reis naar de barbecue in het Vondelpark met een gerust hart voortzetten. Het parkplezier duurt tot een uurtje of drie, 's nachts; hier blijft het droog, de mensen in Engeland hebben regen.

Vandaag hebben ze mooier weer gehad, en 's morgens het stadje en 's middags de regio (Glastonbury, het Woodstock van Engeland)  te voet verkend. Maar met brandende zolen na volbrachte tocht hebben ze niet eens een geopende pub gevonden om zich voor de inspanningen te kunnen belonen. Toen een taxi pas over een uurtje beschikbaar leek werden ze gered door een stel van wie de vrouw aanbood vader en dochter een lift te geven. Van zulke Britten zou je toch niet willen dat ze straks uit de Europese Unie zouden stappen?

Morgen, terwijl zijn dochter zal werken aan het verhogen van het Britse Bruto Nationale Product, - in de schoenenindustrie - gaat mijn echtgenoot onderzoeken waar de enige echte Cheddar vandaan komt. Daarna laat hij zich per Eurostar-trein terugbrengen naar de hond, die hem heus wel gemist heeft.