in de ballenbak

Onze hond wist niet wat hem overkwam, op Tweede Pinksterdag. We hadden hem meegenomen naar het asiel, waaruit hij een klein jaar geleden was weggehaald. Door zeker tien medewerkers en vrijwilligers in groene dierentehuistruien werd hij begroet en beknuffeld. "Hé.Loewietje, dag lieverd", klonk het in allerlei toonaarden. Waarna hij in een kennel werd gezet, want baasje en bazinnetje moesten koffie drinken en cupcake eten en naar de powerpointpresentatie kijken van de allereerste "Terugkommiddag". Het zaaltje liep vol met dierenliefhebbers.

Het was een evenement, georganiseerd door twee stagiaires. Honden die een nieuw tehuis hadden gevonden mochten komen laten vertellen hoe het hun vergaan was. En of er nog dingen te leren waren voor de medewerkers. 

Zelf waren ze er al achter gekomen dat de man die na de Mechelse teef toch ook nog maar de reu was komen ophalen onvoorziene gezinsuitbreiding had gekregen. De veronderstelde castratie had bij nader inzien niet plaatsgevonden. Grote consternatie en frustratie. De nazorg was vervolgens extra goed geweest, dat wel. "Anders zat ik hier natuurlijk niet," zei de baas er opgewekt zelf van. 

Eind goed,al goed. Voor de pup die het resultaat was van de vrijpartij is een ander fijn pleeggezin gevonden, vader hond is inmiddels alsnog "geholpen".

Na de introductie en nog wat andere mooie anekdotes mochten de dieren weer uit hun hokken, gelukkig. En naar buiten, voor nog eens een ommetje door de bostuin, of een spelletje versnaperingen zoeken in de ballenbak. Ze mochten op de foto bij een echte dierenfotograaf en hun baasjes kregen een evaluatiegesprek, ook dat. 

Onze Floris was bij de snoepjes in de ballenbak weer gaan kwispelen, maar was toch pas echt  opgelucht toen hij later die middag gewoon weer door zijn eigen huis kon draven.