iedereen was er

Een vrije dag vandaag. Daar heel lang op hebben moeten wachten. En dan tot de ontnuchterende ontdekking komen, dat je nergens naar toe kunt omdat alles gesloten is. Wat een teleurstelling voor de republikeinen onder de Britten.

Mijn Haagse bloed maakte, dat ik mijn dag wèl heb willen besteden aan de uitvaart van Queen Elizabeth II. Ik was niet alléén, dat moet gezegd worden. Onze eigen drie royals waren er, en op prominente plekken. En verder mensen als Biden, Blair, de Japanse keizer, mevrouw Zelinska; en dieren ook, zoals pony Fergus, en Sandy en Muick, de twee laatste van Lizzy's dertig corgi's.

Ja, wie waren er eigenlijk niet? Boze fee Poetin ontbrak, al was er nog wel op het einde van de dag een Russisch lied als oecomenisch gebaar. Oekraïne kreeg van de onsportieve fee, zoals het in horrorsprookjes hoort, nog wel een bomaanval op haar een na belangrijkste atoomcentrale te verduren.

Langs de route waren ook nog eens zeker een miljoen belangstellenden van heinde en verre toegstroomd. Voor een vlekkeloze ceremonie, ongekende pump en circumstance. Krankjorum, hoevelen nog tot vanmorgen vroeg langs de baar hebben gelopen, er een halve dag voor in de rij hebben moeten wachten op de vier seconden waarin ze persoonlijk afscheid hebben kunnen nemen. Toen de rij vanmorgen werd afgesloten bleek, heel erg on-Brits, de laatst-toegelatene een vrouw die een oaar uur eerder al geweest was maar weer achteraan was aangesloten.