ontoegankelijk terrein

Met een stok, nee: twéé stokken zou oma achter mijn kinderen aankomen als ze nu niet meteen braaf naar boven, naar hun slaapkamertje zouden gaan. Geloof me, logeren is een feest.

Inmiddels loopt haar eigen zoon, hun vader dus, met twee, nee víer stokken zelfs. De krukken bleven bij ons toen de pakjesbezorger ze bij nader inzien niet mee terug wilde nemen en de eigenlijk bedoelde ontvanger ze niet meer wilde omdat ze daar al andere hadden. De twee andere zijn Nordic walkingsticks, ooit bedoeld als ondersteuning bij de gezwinde bergwandeletappes van ooit. Nu bieden de vier stokken in wisselende omstandigheden steun bij de loopbezwaren die de vader ondervindt.

Hij is vandaag dan ook boos over het kronkelpaadje met grind, waarover we nu lopen om weer eens langs te gaan bij "De Garage", die we nog kenden van voor Corona en van voor bouw en verbouwing van voormalige defensiepanden, die nu aan een toekomst van rustieke woonenclave begonnen zijn.

Nog maar twee dagen per week is deze garage voor klandizie geopend, zien we. Pizza's staan niet meer op het menu. En om zeven uur 's avonds gaat de garage dicht, ook dat waren we niet gewend.

In niets te vergelijken met naamgenoot "Le Garage" in Amsterdam, het culinair adresje van topkok Joop Braakhekke, zaliger nagedachtenis. Champagne en huîtres staan weliswaar hier in Arnhem ook op de kaart, maar de sardines op brood die 14 euro moeten kosten stellen niet meer voor dan een opengedraaid blikje, waaruit je je koude visjes maar zelf op je broodje moet lepelen.

Het is een mooie dag, en dus te druk voor de uitbaters. En het loopt helemaal spaak, als blijkt dat hier ook het middelpunt is gedacht van de excursie met aansluitende boekpresentatie. Op zo'n toeloop van enige tientallen gegadigden is het personeel niet berekend. Flexibel besluit de gids de groep maar meteen mee te nemen, op pad gaan ze.

Zo komt er in ieder geval weer ruimte voor ons. Als we daarna ook de koffie en sommigen onder ons ook hun cake op hebben, verlaten we net op tijd ons zitje om plaats te maken voor de excursisten, die net teugkeren en dan nu als beloning hun boek in ontvangst kunnen nemen. Onderweg naar onze auto worden we ingehaald door de eersten die, de buit binnen, geen tijd meer hebben voor koffie, thee of een ander afzakkertje, maar liever meteen naar huis willen. Al neemt éen hunner nog even de tijd om uit te leggen dat dit boek van Jungerius handelt over de direkte omgeving. In Wereldoorlog II verbonden aan vliegveld Deelen, toen in handen van de Duitse bezetter; en deels nog steeds verboden terrein. Onze zegsman betreurde dat oprecht. Het boek "Verboden Landschap" kost E 24.50.