ahum

Nog zo'n bijzonder evenement: een zaaltje vol liefhebbers van de retorica. Voertaal Engels. De NRC zou een paar dagen later de Nederlandse variant beschrijven. Zelf waren we er voor naar Londen gekomen. Het genootschap heette per slot van rekening "Toastmasters International", dus dan hoef je niet thuis te blijven. In Engeland hadden ze bovendien net uit de mond van prins Harry vernomen dat zijn best bewaarde geheim is dat het angstzweet hem uitbreekt als hij moet speechen. Hoe klein of groot zijn gehoor ook is.

Voor de cursisten natuurlijk goed nieuws, dat gretig ter kennis werd genomen. Al had de prins er geen andere bedoeling mee gehad dan Aids en HIV beter bespreekbaar te maken. Wat heb je immers aan taboes. 

Het Londense avondje gaf een podium aan drie sprekers voor een voorbereide toespraak. Eerst kwam er een hartstochtelijk pleidooi door een milieuactiviste voor meer durf om je leven in Londen te wagen door de fiets te benutten. Neem, zo beval zij aan, een voorbeeld aan Amsterdam, waar de vrolijke fietsers bij honderden om je heen krioelen. Wij eerlijk gezegd waren blij dat onze in Londen wonende dochter zich niet per rijwiel waagt in het voortrazende Britse verkeer, waarin de meesten ook nog eens aan de verkeerde kant van de weg rijden. Laat wat ons betreft burgemeester Boris Johnson maar in zijn uppie zijn hachje wagen in zijn roekeloze hobby. 

De volgende spreker behandelde nut en noodzaak van de leugen om bestwil. En de derde beschreef welke emoties haar hadden bezocht bij de komst van haar hond, zijn verdwijnen bij het vuurwerk van Guy Fawkesday, en thoe zijn kidnapster hem uiteindelijk toch weer aan haar moest overdragen toen de dierenarts het beest bij een consult herkende als haar vermiste troeteldier. 

Daarna konden ook anderen zich aan korte, niet voorbereide toespraakjes wagen. Het thema werd opgelegd, en stond deze avond in het teken van de naderende Kerst. De koopwoede, wat vind je er van? De Britten bleken verontwaardigd over de hun opgedrongen Black Friday, een soort uitverkoop ontleend aan de Amerikaanse traditie na Thanksgiving. Hier zagen we vooral dure telefoonabonnementen in de opdringerige aanbiedingen. Die flauwekul hebben we helemaal niet nodig, vonden ze.. Een van oorsprong Nederlandse deelneemster vertelde dat de gekte van weelderige cadeaus moeten geven zich in haar geboorteland, althans in haar gezin, concentreerde rond Sinterklaas. Met als bijkomende handicap dat je je pakjes dan ook nog van een gedicht moet voorzien. Raar land, dat Holland. 

Ook de 'gasten'kregen een beurt, dus In ons beste Engels legden we uit dat onze aanwezigheid alles te maken had met een korte vakantie en omdat we onze dochter zo tenminste konden ontmoeten. Dat zou ook zeker gekund hebben, als niet de formule erin voorzag dat over elke speech ook nog een gedetailleerde evaluatie werd gegeven, en daarna een evaluatie over de evaluaties. Heel leerzaam, ook heel tijdrovend.