Een wit-gemeleerde poes kriebelt langs mijn kuiten en nestelt zich vervolgens behaaglijk op ons rode bankje in de erker. Je kan er zo heerlijk naar buiten kijken, en voorlopig kan hij toch niet naar buiten.
Dat komt doordat de verdediger van onze huisvrede nog even zit te ontbijten en zolang de poes binnen zit kan die zich niet te goed doen aan de smakelijke hapjes die in ons vogelhuisje zitten te piepen in de hoop op aanvoer van rupsjes en vliegjes.
Zodra mijn man wakker is houdt hij de wacht met een waterspuit. Maar nu moet hij even naar Zeeland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten